Ik heb last van koudwatervrees:
het gevoel dat je iets wil, maar de stap om het te gaan doen is zo spannend.
Dat is voor mij het schrijven van dit blog.
Ja ik wil wel gaan bloggen.
Ik wil me zichtbaar maken en ik wil schrijven over al die zaken waar ik in coaching en in mijn eigen leven mee te maken heb.
Maar…. De eerste keer is spannend!
[/et_pb_text][/et_pb_column][et_pb_column type=”1_2″ _builder_version=”3.25.4″][et_pb_image src=”http://www.jeannekebruningcoaching.nl/wp-content/uploads/2019/07/koudwatervrees.png” _builder_version=”3.25.4″ min_height=”269px”][/et_pb_image][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row _builder_version=”3.25.4″][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.25.4″][et_pb_text _builder_version=”3.25.4″]Wat vind ik spannend?
Anderen kunnen er iets van vinden. De inhoud van het blog is misschien niet interessant. Of ik schrijf niet leuk of boeiend. Iemand heeft er een heel ander idee over. Allerlei obstakels die ik me bedenk, waardoor ik het daadwerkelijk schrijven van een blog iedere keer weer voor me uit schuif.
Nu even niet; deze week heb ik het druk; ik weet niet waarover ik moet schrijven; er is niets bijzonders gebeurd.
Kortom: ik bedenk allerlei drogredenen om de eerste stap niet te zetten.
Wat levert mij dit op? Heel eerlijk gezegd: niets!
Van binnen voel ik me ontevreden, omdat ik het niet doe. Ik heb steeds zo’n onbehaaglijk gevoel omdat ik weet dat ik wegloop voor de eerste stap.
Want… natuurlijk leg ik voor mezelf de lat hoog: het eerste blog móet leuk, boeiend, pakkend geschreven, herkenbaar, etc. zijn. Ik vergelijk mezelf natuurlijk het liefste met anderen, die al heel veel blogs schrijven. Ik leg de lat vooral meteen heel hoog.
En wat zeg ik als coach altijd?
Juist: de eerst stap ik belangrijk! Je hebt ’t wel gedaan! Dit moet je ook leren en dat kan alleen door het te doen! Leg de lat niet meteen zo hoog!
Nu wil ik het alleen nog op mezelf toepassen.
Bij deze heb ik mijn koudwatervrees overwonnen en de eerste stap gezet! Pffff!