Wie ben ik en waarom doe ik wat ik doe?
Ik ben iemand, die enorm geniet en energie krijgt van anderen helpen om te ontdekken, waar hun kwaliteiten/mogelijkheden liggen én hoe zij die zo goed mogelijk kunnen inzetten.
Als ik terug denk aan hoe mijn werkzame leven tot nu toe gelopen is, zie ik dat ook echt als rode draad.
Rode draad
Toen ik ruim dertig jaar geleden begon als muziektherapeute heb ik heel bewust gekozen om te gaan werken met mensen met een lichamelijke beperking. Juist omdat zij zo goed zien en ervaren wat het verschil hen en mensen zonder beperking is. Hen ondersteunen in hoe zij hiermee om kunnen gaan én hen te helpen kijken naar wat zij wél kunnen, was mijn missie.
Dit heb ik ook met heel erg veel plezier gedaan.
Later kon ik dit ook makkelijk vertalen naar mensen met verstandelijke beperkingen en Niet Aangeboren Hersenletsel.
Ik heb me ook afgevraagd, waarom dit voor mij zo belangrijk is en daarin ontdekte ik, dat ik zelf van nature altijd twijfel of ik iets wel kan. Ik laat dat niet zo makkelijk zien, maar van nature denk ik altijd dat ik minder ben of kan dan een ander.
Als kind vond ik het heerlijk om ergens bij te horen, om dingen samen te doen. Helaas ging dat vaak niet zoals ik graag wilde of hielden vriendschappen (voor mij) onverwachts op. Dit zorgde ervoor, dat ik me heel erg ging richten op de ander. Ik had weinig vertrouwen in mijn eigen kwaliteiten en vond ik het moeilijk om mezelf echt te laten zien.
Stappen zetten
Gelukkig heb ik hier heel veel stappen in gezet. Dat was niet altijd makkelijk maar het heeft me wel heel erg veel gebracht.
Het heeft ervoor gezorgd, dat ik mezelf steeds meer durf te laten zien, dat ik meer geloof in mijn kwaliteiten en daar ook echt van kan genieten.
Zo heb ik heel veel jaren gewerkt als muziektherapeute in een team, waarin ik me gezien en gewaardeerd voelde. Hierdoor heb ik zelf ook ondervonden hoe belangrijk dat is voor je ontwikkeling.
Als je je gezien en gewaardeerd voelt, is het makkelijker om je kwaliteiten te zien en in te zetten. Dit heeft direct ook invloed op de samenwerking.
En dit gun ik iedereen.
Om hierin meer te kunnen betekenen (en omdat ik zelf ook verder ontwikkelde) heb ik de stap gemaakt om leidinggevende te worden. Ik kon nog steeds bezig zijn met samenwerking verbeteren, kwaliteiten en mogelijkheden inzetten en stappen maken.
Na een aantal jaar als leidinggevende gewerkt te hebben, voelde ik dat mijn passie toch echt ligt in het ondersteunen van mensen en teams en niet zozeer in het managen. Dat kon ik wel, maar daar ligt mijn hart minder.
Daarom heb ik toch de Opleiding tot Coach gevolgd.
Ook al werd ik steeds zekerder van mijzelf en mijn kwaliteiten, ik wilde hier toch wel een gekwalificeerde opleiding voor doen.
Gelukkig kon ik ook binnen mijn werk als leidinggevende als coach en teamcoach andere locaties ondersteunen.
Het roer om
Toen kwam het moment dat ik voelde, dat deze werkplek echt niet meer bij mij paste. Ik voelde dat ik niet meer in mijn kracht stond. Ik kon niet meer zien en voelen welke kwaliteiten ik had. Kortom… ik werd onzeker.
Door de jaren heen, heb ik heel goed geleerd om dat niet te laten zien. Maar het is er wel.
Op het moment dat ik me dat realiseerde en voelde dat het me niet meer lukte om de dingen op mijn manier te doen, was het moment dat ik ook besloot om mijn baan op te zeggen.
Dat was geen weloverwogen beslissing. Het kwam (voor mij) onverwachts, maar wel van diep van binnen.
Dat is dan stap één, maar wat dan?
Op een andere plek als leidinggevende gaan werken is een mogelijkheid, maar niet waar mijn hart ligt. Kies ik daar dan voor?
Als ik wil gaan doen waar mijn hart ligt en waarvan ik weet dat mijn kwaliteiten daar liggen, dan is het logische gevolg, dat ik als zelfstandig ondernemer verder ga.
Zo is mijn bedrijf: Jeanneke Bruning Coaching geboren.
Ook die stap was heel spannend en onzeker.
Want bij een eigen bedrijf hebben hoort het ook om zichtbaar te zijn. Wat voor mij altijd weer spannend is. Op het moment dat ik zichtbaar ben, kunnen anderen er iets van vinden.
Nog steeds ben ik ook zelf bezig om me verder te ontwikkelen. Niet alleen door mijn rugzak te vullen met methodieken, opleidingen en werkvormen, maar vooral door steeds meer mijzelf te laten zien.
Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik iemand met heel veel enthousiasme, positiviteit, veerkracht, geloof in de ander, doelgericht, empathisch, creatief, met de nodige zelfspot en soms ook onzeker en twijfelend. En dat is ook goed.
Met dit alles zet ik me volledig in voor jou!
Doordat ik hierin ook mijn eigen weg gelopen heb, kan ik een stukje naast jou lopen, zodat jij jouw weg hierin kan vinden.
