Waarom nemen ze hun verantwoordelijkheid toch niet?
Je hebt samen met je team afgesproken, dat er een plan uitgewerkt gaat worden.
Dit gaat echt helpen om de zorg beter te laten verlopen. En ook zal het tijd gaan schelen.
Dus is iedereen het er over eens dat het belangrijk is, dat dit plan gemaakt wordt.
Dit heb jij als leidinggevende met het team besproken en natuurlijk was iedereen het daarmee eens.
Natuurlijk wilde iedereen meewerken om tijd te gaan besparen en toch de zorg voor de bewoners beter te laten verlopen.
Jij laat hen zelf nadenken over een voorstel, hoe dat het beste gedaan kan worden.
Dan geef je je team de verantwoordelijkheid en dat vind jij belangrijk.
Want verantwoordelijkheid levert eigenaarschap op!
Maar hoe kan het dan, dat er tijdens een volgende vergadering nog niks gebeurd is?
Je bent daar verbaast over, maar begrijpt ook, dat het de afgelopen tijd druk was. Er was een medewerker ziek en die diensten moesten overgenomen worden.
Dus houd jij jezelf vol, dat het best logisch is, dat er niets gebeurd is.
En voor een volgende vergadering spreken jullie opnieuw af, dat medewerkers met een plan komen.
De volgende vergadering
Dan blijkt er weer geen duidelijk plan te zijn. Weer waren er allerlei zaken tussen gekomen, die ook belangrijk zijn en die ook moeten.
Wanneer je nogmaals het belang hiervan benoemd, wordt er weer instemmend geknikt.
Wat ga jij doen?
Jij ziet dat je team het druk heeft, dat er inderdaad ook allerlei andere zaken “moeten”. Natuurlijk wil jij je team ondersteunen, want jij bent invoelend. Hebt zelf ook in de zorg gewerkt en kent de druk die er op medewerkers ligt.
Maar…. je merkt ook dat je er moedeloos van wordt! Je blijft maar benoemen wat het oplevert en toch gebeurt er niks!
Stiekem wordt je er ook gefrustreerd over en vraag je je af of ze het nu niet kunnen, niet snappen of niet willen! Dit laatste sta je jezelf eigenlijk niet toe om te voelen.
Dus wat doe jij?
Jij maakt alvast een opzetje.
Dan kan er daar de volgende vergadering op gereageerd worden en dan wordt het van daaruit wel verder uitgewerkt.
Tijdens de vergadering komen er weinig op- en aanmerkingen. Iedereen denkt mee, maar heeft er nog niet zover over nagedacht, dat er daadwerkelijk verbeteringen uit voortkomen.
Wel hoor je af en toe een opmerking over hoe dat er dan nog bij moet, want het is toch al druk?
Het onbedoelde gevolg….
Ondanks dat het juist jouw bedoeling en intentie is, dat jij je team verantwoordelijkheid wilt geven, merk je dat jij hard aan het werk bent: jij maakt een opzet voor een plan; jij bedenkt hoe het geïmplementeerd kan worden; jij stelt mensen aan die dit op zich nemen.
En het team?
Dat ziet het wel als een mooi plan, maar ondanks alles voelt het voor hen als een extra taak.
Zij voelen zich niet verantwoordelijk en doen mee, omdat ze zien, dat jij het belangrijk vindt.
Zij richten zich weer op de dagelijkse gang van zaken.
Dat doen zij niet uit weerstand of onvermogen, maar dat is een patroon geworden. De ervaring is, dat er al heel vaak dit soort nieuwe plannen komen en die klinken goed, maar dat is niet van hen.
Wat betekent dit voor jou?
Jij werkt hard en wilt het team ondersteunen.
Jij verbaast je over, waarom het team geen verantwoordelijkheid neemt, terwijl jij het hen wél geeft.
Jij bent er druk mee bezig en dit gaat ten koste van jouw tijd voor andere zaken.
Het kan ook anders!
Jazeker….. het kan anders!
Het kan zó, dat het team wél die verantwoordelijkheid neemt. Dat zij zelf het plan maken en uitvoeren. Zodat jij je bezig kunt houden met andere taken en op een andere manier je medewerkers kunt ondersteunen.
Dit kan ook nog tijdens gewone reguliere overleggen en zonder speciale ‘heisessies’.
Heeft jouw organisatie behoefte aan een professionele teamcoach die ‘rust in de tent brengt’ en wil je meer weten over mijn programma, neem dan gerust contact met mij op voor een kennismakingsgesprek.
Jeanneke Bruning is zelfstandig coach. Na jaren gewerkt te hebben als muziektherapeute en later als leidinggevende in de zorg, beschikt zij over een brede ervaring. Zij is licentiehouder bij Rendement van Geluk, aangesloten bij de NOBCO (Nederlandse Orde van Beroepscoaches) en maakt gebruik van de ethische beroepscode en de klachtenregeling van de NOBCO.